çok seversin
kaybetmekten korkarsın
sonra da kaybedersin.
Onun yokluğunda oluşan o kocaman boşlukta kaybolmaktan korkarsın.
Alışırsın işte.
Yatmadan önce “sevgilim günün nasıl geçti” sözlerini duymayı yeniden çok özlersin.
Ya da sabah uyandığında gördüğün o günaydın mesajları olmadan yeni güne uyanmak istemezmişsin gibi olur.
Hani gazete okurken gözün yanlışlıkla onun burç yorumuna da kayar ya.
“Napıyorum ben ya, öyle birisi yok o gitti” dersin sonra da.Alıştırmaya çalışırsın onun yokluğuna kendini.
Mesela artık daha az film izlersin. Çünkü oradaki birbirine deliler gibi aşık iki karakter var ya, hani tam da size benzeyen o karakterler. İşte onları yeniden “biz” dediğin zamanları hatırlatır.
Mesela daha az şarkı açarsın. Çünkü ‘o’ şarkıları açtığında kendini yeniden onun yanında hissetmekten korkarsın. Çünkü sen ona kızgınsın. Fakat bazı geceler kendinden de gizli bi şekilde ‘o’ şarkılara denk gelmeye çalışırsın.
Huzurlu uyumak için yanlış anlama yoksa hala kızgınsın ona. Çünkü o terk etti seni. Yarı yolda bıraktı. Çaresiz, güçsüz, huzursuz, mutsuz olmana neden oldu.
Ama artık biraz daha güçlüsün işte. Bu yüzden onu affedip, yeniden üzmek istemezsin kendini.Öyle düşünürsün istemsizce. Her unutmaya çalışan insan gibi sen de en ufak şeyi kafanda çok büyütürsün.
Çok korkarsın.
Onu yeniden gülerken, yeniden mutlu bi şekilde görmekten çok korkarsın işte.
Belkide başkasını öperken.
Zor değil mi?
Çok zor hem de.
Zamanında çok aşık olduğun, ona sarılmaktan hiç sıkılmadığın, sarıldığında ‘huzur’ denilen şeyi dibine kadar hissettiğin birisini başkasıyla mutlu görmek çok zorken ,başkasını öperken görmek…
Bilmiyorum.
Bunun adını koyamıyorum.
Nefes aldığın halde ölmek mi desem, yoksa ölüyorum dediğin halde ölmediğini anlamak mı. Ama geçmişte takılı kalırsan önünde mutlulukları kaçıracağını unutmamalısın. Boşver sen hayatına devam et. Sana eşlik etmek isteyen, yanında olmak isteyen zaten seninle gelir.
Giden gitsin ya boşver.
Hem senin en sevdiğin şarkılar var yanında.
Sen de sevdiğin şarkılara sarılırsın.
Hem bilemezsin.
Belkide birisi gelir.
Hiç beklemediğin bi anda, hiç beklemediğin bir yerden sarar senin yaralarını.
Belkide yeniden çok mutlu olursun. Ya da bilemiyorum belki de uzun süre mutlu olamazsın. Bazı şeyleri tek başına oldurmaya çalışırsın. Tek başına boğuşursun sorunlarla.
Yapamazsın işte.
Tek başına başaramazsın her zaman.
Yanındayken sana güç veren birilerinin olduğunu bilseydin yapardın.
Ama yok.
Kimse yok yanında.
Gelmesini istersin.
Beklersin.
Sadece beklersin işte.
