bir gece yarısı yanaklarından öperek uyuttuğun bir çocuk,
ve dudaklarından öperek uyandırdığın bir adam olacağımın hayali,
kırık dökük olmasa da artık,
bir anne karnında sapa sağlam gibi görünen ama
ölü doğan çocuklar gibi şimdiden...
ben gidiyorum..
elini kalbime kadar sokan bir kıyamet, kınından çıkmayan gam,
elini cebine atmış yürüyen adamlardan bir ordu
kırık camlardan elimi kese kese ördüğüm bir duvar,
işte onun arkasına saklandım,
ah aşk,
kırık kalplerden kendime ördüğüm bir atkı gibi şimdi,
ısıtsın diye boynuma doladım,
o beni boğmaya çalışıyor...
başka bir şey demiyorum,
gerçekleşmesi sana bağlı olan bu kadar hayali bok edip,
başka bir hayal ve hayata dahil olmaya gidip onu da bok ettikten sonra,
yine de allah bilir ama
ölümün kahrından olsun...
