İnsanoğlu nankördür deriz hep ama kabulde etmeyiz.
Bir çoğunuz şükreder , isyan etmeyide unutmaz.
Oysaki otu boku kendimize dert ederiz,ne zaman köşeye sıkışsak ya kader deriz yada kadere küfrederiz.
Derdi veren dermanınıda verir biliriz , ama dermanı başkalarında başka yerlerde ararız.
Ve hep fazlasını isteriz Tanrıdan,aza kanaat edemezken.
Ey isyan edenler,küfredenler
Demek ki siz hiç , elleri üzerinde yürüyen , başını kaşımak için ayak parmaklarını kullanan,gözü görmediği için kırmızıda geçen,kulakları duymadığı için boşa harcanan sevgi sözcüklerini duyamayan ve sevdiğini dile getiremeyen,hayatla mücadelesine noktayı koymuş ölümle pençeleşen,tüm bu olumsuzluklara karşı halen gözleri gülebilen ve şükretmeyi ihmal etmeyen insanlar görmediniz.
Ben gördüm ve her sabah şükrediyorum nefesime nefesimi verene...
Rkη İhtiyaτ!
Burnunun ucunu göremeyen adam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder